Back Chil de Roma AN جيليس رومانو Arabic جيليس رومانو ARZ Exidiu Romanu AST Gil de Roma Catalan Aegidius Romanus Czech Aegidius Romanus German Giles of Rome English Egidio Romano Spanish Aegidius Roomalainen Finnish
| Egidio Romano | ||
|---|---|---|
| romkatolika ĉefepiskopo | ||
| ||
| Persona informo | ||
| Gilles de Rome | ||
| Naskiĝo | 30-an de novembro 1242 en Romo | |
| Morto | 22-an de decembro 1316 (74-jaraĝa) en Avignon | |
| Religio | katolika eklezio vd | |
| Lingvoj | latina vd | |
| Ŝtataneco | Francio vd | |
| Alma mater | Universitato de Parizo vd | |
| Profesio | ||
| Okupo | filozofo • verkisto • katolika sacerdoto • teologo vd | |
| Laborkampo | teologio • filozofio de Mezepoko vd | |
| Verkado | ||
| Verkoj | De regimine principum ❦ De erroribus philosophorum ❦ Sententia de bona fortuna ❦ De differentia rhetoricae, ethicae et politicae ❦ Defensorium seu correctorium ❦ Super rhetoricorum ❦ De ecclesiastica potestate ❦ De formatione corporis humani in utero ❦ De potentia domini pape ❦ Quaestiones super Metaphysicam ❦ Theoremata de esse et essentia ❦ De renunciatione papae ❦ Super Sententias ❦ Quodlibet ❦ Sermons ❦ Theoremata de corpore Christi vd | |
| vd | Fonto: Vikidatumoj | |
Egidio Romano estis disĉiplo de Tomaso de Akvino en la Universitato de Parizo, kie plimalfrue lekciis antaŭ ol fariĝi generalo de la ordeno de Aŭgustenanoj, en kiu militis ekde juneco, kaj ĉefepiskopo de Bourges (1295). Li estis. krome, doma instruisto de Filipo la belulo, por kiu li verkis la traktadon De regimine principum (Pri la regado de princoj).[1]
| KRISTANAJ TEOLOGOJ | |
| “EGIDIO ROMANO” | |
| |
| nomo = Egidio | |
| kromnomo = Romano, Latine: AEgidius Romanus | |
| naskiĝloko = Romo | |
| naskiĝdato = ĉ. 1243 | |
| mortodato = 1316 | |
| mortoloko = Avinjono | |
| aktiveco = religiulo de la Ordeno de Sankta Aŭgusteno | |
| aktiveco2 = teologo-filozofo | |
| aktiveco3 = generalo de sia religiula Ordeno | |
| nacia = itala | |
| honoraj titoloj = Doctor fundatissimus aŭ Theologorum princeps | |
- ↑ La verko dividebla laŭ tri libroj: la unua pritraktas la personan sintenon de reĝo, naturo de lia vera feliĉo, la elekto kaj akiro de la virtoj, kaj juĝo pri la pasioj; la dua koncerna la familian vivon kaj rilatarojn kun la edzino, gefiloj, kaj servistaro; la tria koncernas la Ŝtaton, ĝian originon, kaj justan manieron regadi dum paca kaj milita tempoj. En la verko estas montrata le efikon de la monarkio kiel registara organizo, kiu certe ne malplaĉis al la kortego kaj al la estonta reĝo.